Magyar Posse – Kings of Time (2004)
[Verdura]
Οι δίσκοι που ακούει κάποιος, τα βιβλία που διαβάζει ή οι ταινίες που βλέπει, είναι η βασική επιρροή για να δημιουργήσει. Κάποιος ξεκινάει να κάνει μουσική συνήθως γιατί θέλει να παίξει σαν την αγαπημένη του μπάντα. Πολλές φορές είναι πιθανόν να πέσει στην παγίδα του μιμητισμού. Στην στεγνή αντιγραφή όσων ακούει.
Στην κατηγορία αυτή δεν ανήκουν οι Φινλανδοί Magyar Posse. Οι Magyar Posse σίγουρα ήθελαν να γίνουν οι Godspeed You! Black Emperor, όπως οι Mogwai ήθελαν να γίνουν Slint. Είναι αλήθεια ότι οι 7 άτιτλες συνθέσεις του “Kings of Time” φέρνουν στο μυαλό κατευθείαν τους Καναδούς(και τους Sigur Ros βέβαια), όμως έχουν ταυτότητα. Η αγάπη τους για τα soundtracks είναι εμφανέστατη. Το σκοτεινό συναίσθημα που διατρέχει την ακρόαση ολόκληρου του album είναι βαθύ και πηγαίο. Καμία επιτήδευση. Επίσης η 70s progressive μουσική φαίνεται να ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω τους. Ακούστε το 3, εκεί που ως το 4.25 οι κιθάρες αλυχτούν θλιμμένα, μετατρέπεται σε prog pop, για να γίνει μετά soundtrack για western με σφυρίγματα αλά Morricone και να τελειώσει μέσα σε μπόλικο distortion.
Ολόκληρο το album διαπνέεται από έναν δημιουργικό άνεμο, που οφείλεται στην δίψα των δημιουργών του να φτάσουν τα πρότυπα τους αλλά παράλληλα να διαφοροποιηθούν.
[Verdura]
Οι δίσκοι που ακούει κάποιος, τα βιβλία που διαβάζει ή οι ταινίες που βλέπει, είναι η βασική επιρροή για να δημιουργήσει. Κάποιος ξεκινάει να κάνει μουσική συνήθως γιατί θέλει να παίξει σαν την αγαπημένη του μπάντα. Πολλές φορές είναι πιθανόν να πέσει στην παγίδα του μιμητισμού. Στην στεγνή αντιγραφή όσων ακούει.
Στην κατηγορία αυτή δεν ανήκουν οι Φινλανδοί Magyar Posse. Οι Magyar Posse σίγουρα ήθελαν να γίνουν οι Godspeed You! Black Emperor, όπως οι Mogwai ήθελαν να γίνουν Slint. Είναι αλήθεια ότι οι 7 άτιτλες συνθέσεις του “Kings of Time” φέρνουν στο μυαλό κατευθείαν τους Καναδούς(και τους Sigur Ros βέβαια), όμως έχουν ταυτότητα. Η αγάπη τους για τα soundtracks είναι εμφανέστατη. Το σκοτεινό συναίσθημα που διατρέχει την ακρόαση ολόκληρου του album είναι βαθύ και πηγαίο. Καμία επιτήδευση. Επίσης η 70s progressive μουσική φαίνεται να ασκεί μεγάλη επίδραση πάνω τους. Ακούστε το 3, εκεί που ως το 4.25 οι κιθάρες αλυχτούν θλιμμένα, μετατρέπεται σε prog pop, για να γίνει μετά soundtrack για western με σφυρίγματα αλά Morricone και να τελειώσει μέσα σε μπόλικο distortion.
Ολόκληρο το album διαπνέεται από έναν δημιουργικό άνεμο, που οφείλεται στην δίψα των δημιουργών του να φτάσουν τα πρότυπα τους αλλά παράλληλα να διαφοροποιηθούν.