Forest Swords @ Six D.O.G.S.
The Rattler Proxy
24 Apr 2014
Όταν πριν 2 χρόνια αναφερόμενος στο Plissken Fest είχα πει ότι “είναι καλή προσπάθεια αλλά ότι αν θέλουν να γίνουν Synch, θέλουν πολλά ψωμιά” δεν περίμενα ότι τόσο γρήγορα θα ανατρέπονταν αυτή μου η πεποίθηση. Το φετινό Plissken – μπορείς να το πεις και το πιο φιλόδοξο φεστιβάλ που έχει γίνει στην Ελλάδα – με διέψευσε πανηγυρικά.
Ωστόσο αυτή η ομάδα του Plissken δεν μένει σε αυτό. Τρανό παράδειγμα είναι το άκρως πετυχημένο live που πραγματοποίησε παρέα με την πάντα ποιοτική Catch the Soap στο Six D.O.G.S. με τον Forest Swords και τους δικούς μας The Rattler Proxy.
Οι πρώτοι, αν και δεν τους είχα ξαναδεί, μου φάνηκαν ιδιαίτερα ενδιαφέροντες, παρουσιάζοντας μια σημερινή εκδοχή του ήχου των Suicide, με μια “αλήτικη” και παθιασμένη παρουσία επί σκηνής. Προφανώς δεν ταίριαζαν με το main act αλλά η εμφάνιση τους έχει σίγουρα θετικό πρόσημο.
Ο Matthew Barnes ανέβηκε στη σκηνή του Six D.O.G.S. συνοδευόμενος από έναν μπασίστα, δείχνοντας την ελάχιστη απαιτούμενη σοβαρότητα -που δεν έδειξε ο Tricky ας πούμε πρίν κανα μήνα στο Fuzz, έχοντας προηχογραφημένο μπάσο- που χρειάζεται για ένα live στα οποία οι λέξεις dub και trip hop δεν μπορούν να λείπουν. Η επιλογή αυτή αλλά και η χρήση ηλεκτρικής κιθάρας βυθισμένη στο delay και το reverb, σε αρκετά κομμάτια αποδείχθηκε πέρα ως πέρα σωστή καθώς έδωσε άλλο αέρα στο live, συνδέοντας όμορφα τους ψηφιακούς με τους αναλογικούς ήχους και μειώνοντας την κλασσική αμηχανία που υπάρχει συνήθως όταν βρίσκεσαι σε ένα live με κάποιον πίσω από ένα laptop.
Οι δύο Forest Swords κατάφεραν να παρουσιάσουν εξαιρετικά τα κομμάτια τους, αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τη νωχελική dub ατμόσφαιρα της μουσικής τους. Προφανή highlights όπως το Thor's Stone ή το προσωπικό αγαπημένο, Friend You Will Never Learn, ανέβασαν το κοινό το οποίο με τη σειρά του έδειξε μπόλικο ενδιαφέρον αλλά και πρωτοφανή έλειψη διάθεσης να κουβεντιάσει περί ανέμων και υδάτων κατα τη διάρκεια του live..
Το (από την προπώληση) sold out του συγκεκριμένου live ήταν ένας από τους λόγους που ο Matthew Burnes εμφανίστηκε αρκετά άνετος στη σκηνή αλλά και μια ακόμα επιβράβευση για το θριαμβευτικό “Engravings”. Ένα album που κατάφερε με ευκολία να κερδίσει κοινό αλλά και την κριτική αναγνώριση. Από το mainstream μέχρι και τους πιο δύσκολους ακροατές. Χρησιμοποιώντας απλά υλικά και φόρμες. Με βασικά εργαλεία την dub αλλά και μπόλικο ethnic, το “Engravings” ξετυλίχτηκε μπροστά μας με τον καλύτερο τρόπο. Νομίζω ότι η ατάκα “πίστευα ότι θα ταν καλό live, αλλά όχι τόσο καλό” , περιγράφει εν μέρη το πως ήταν η εμφάνιση των Forest Swords εκείνο το βράδυ. Ο τρόπος που αποδόθηκε το Gathering που απλά εστίασε στο sampling του Barnes χάνοντας την απίστευτη μελαγχολική ατμόσφαιρα που έχει το κομμάτι κανονικά στο δευτερο μέρος του, με μια μελωδία που γράφεται μόνο στα Bristol και τα Liverpool αυτού του κόσμου, αλλά και τα δύο νέα τραγούδια που παρουσίασε κυρίως επειδή το κοινό ζητούσε λίγο ακόμα, νομίζω έριξαν λίγο τον πήχη καθώς ήταν κάπως στεγνά και χωρίς τη συνοδεία του μπάσου, αλλά σίγουρα δεν χάλασαν για κανένα λόγο την καταπληκτική εμφανισή. Ένα εξαιρετικό live πραγματικά
Κέιμενο: Βασίλης Μπέκας
The Rattler Proxy
24 Apr 2014
Όταν πριν 2 χρόνια αναφερόμενος στο Plissken Fest είχα πει ότι “είναι καλή προσπάθεια αλλά ότι αν θέλουν να γίνουν Synch, θέλουν πολλά ψωμιά” δεν περίμενα ότι τόσο γρήγορα θα ανατρέπονταν αυτή μου η πεποίθηση. Το φετινό Plissken – μπορείς να το πεις και το πιο φιλόδοξο φεστιβάλ που έχει γίνει στην Ελλάδα – με διέψευσε πανηγυρικά.
Ωστόσο αυτή η ομάδα του Plissken δεν μένει σε αυτό. Τρανό παράδειγμα είναι το άκρως πετυχημένο live που πραγματοποίησε παρέα με την πάντα ποιοτική Catch the Soap στο Six D.O.G.S. με τον Forest Swords και τους δικούς μας The Rattler Proxy.
Οι πρώτοι, αν και δεν τους είχα ξαναδεί, μου φάνηκαν ιδιαίτερα ενδιαφέροντες, παρουσιάζοντας μια σημερινή εκδοχή του ήχου των Suicide, με μια “αλήτικη” και παθιασμένη παρουσία επί σκηνής. Προφανώς δεν ταίριαζαν με το main act αλλά η εμφάνιση τους έχει σίγουρα θετικό πρόσημο.
Ο Matthew Barnes ανέβηκε στη σκηνή του Six D.O.G.S. συνοδευόμενος από έναν μπασίστα, δείχνοντας την ελάχιστη απαιτούμενη σοβαρότητα -που δεν έδειξε ο Tricky ας πούμε πρίν κανα μήνα στο Fuzz, έχοντας προηχογραφημένο μπάσο- που χρειάζεται για ένα live στα οποία οι λέξεις dub και trip hop δεν μπορούν να λείπουν. Η επιλογή αυτή αλλά και η χρήση ηλεκτρικής κιθάρας βυθισμένη στο delay και το reverb, σε αρκετά κομμάτια αποδείχθηκε πέρα ως πέρα σωστή καθώς έδωσε άλλο αέρα στο live, συνδέοντας όμορφα τους ψηφιακούς με τους αναλογικούς ήχους και μειώνοντας την κλασσική αμηχανία που υπάρχει συνήθως όταν βρίσκεσαι σε ένα live με κάποιον πίσω από ένα laptop.
Οι δύο Forest Swords κατάφεραν να παρουσιάσουν εξαιρετικά τα κομμάτια τους, αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τη νωχελική dub ατμόσφαιρα της μουσικής τους. Προφανή highlights όπως το Thor's Stone ή το προσωπικό αγαπημένο, Friend You Will Never Learn, ανέβασαν το κοινό το οποίο με τη σειρά του έδειξε μπόλικο ενδιαφέρον αλλά και πρωτοφανή έλειψη διάθεσης να κουβεντιάσει περί ανέμων και υδάτων κατα τη διάρκεια του live..
Το (από την προπώληση) sold out του συγκεκριμένου live ήταν ένας από τους λόγους που ο Matthew Burnes εμφανίστηκε αρκετά άνετος στη σκηνή αλλά και μια ακόμα επιβράβευση για το θριαμβευτικό “Engravings”. Ένα album που κατάφερε με ευκολία να κερδίσει κοινό αλλά και την κριτική αναγνώριση. Από το mainstream μέχρι και τους πιο δύσκολους ακροατές. Χρησιμοποιώντας απλά υλικά και φόρμες. Με βασικά εργαλεία την dub αλλά και μπόλικο ethnic, το “Engravings” ξετυλίχτηκε μπροστά μας με τον καλύτερο τρόπο. Νομίζω ότι η ατάκα “πίστευα ότι θα ταν καλό live, αλλά όχι τόσο καλό” , περιγράφει εν μέρη το πως ήταν η εμφάνιση των Forest Swords εκείνο το βράδυ. Ο τρόπος που αποδόθηκε το Gathering που απλά εστίασε στο sampling του Barnes χάνοντας την απίστευτη μελαγχολική ατμόσφαιρα που έχει το κομμάτι κανονικά στο δευτερο μέρος του, με μια μελωδία που γράφεται μόνο στα Bristol και τα Liverpool αυτού του κόσμου, αλλά και τα δύο νέα τραγούδια που παρουσίασε κυρίως επειδή το κοινό ζητούσε λίγο ακόμα, νομίζω έριξαν λίγο τον πήχη καθώς ήταν κάπως στεγνά και χωρίς τη συνοδεία του μπάσου, αλλά σίγουρα δεν χάλασαν για κανένα λόγο την καταπληκτική εμφανισή. Ένα εξαιρετικό live πραγματικά
Κέιμενο: Βασίλης Μπέκας