Can – Tago Mago (1971) & Neu! - Neu! (1972)
[United Artists] [Brain Records]
Ο χαρακτηρισμός Krautrock αποδόθηκε από τους Βρετανούς μουσικογράφους την δεκαετία του '70 στα Γερμανικά rock συγκροτήματα. Τα συγκροτήματα αυτά παρότι, όπως ήταν φυσιολογικό είχαν σαν πρότυπο τα rock συγκροτήματα Αγγλίας και Αμερικής, προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από τον Βρετανό-Αμερικάνικο ήχο και κυρίως την blues παράδοση των δεύτερων. Έτσι δημιούργησαν μια έντονα πειραματική μουσική που χρησιμοποιούσε το rock συνδυάζοντας το με την ηλεκτρονική μουσική, ενώ δανείζεται στοιχεία από την κλασσική και κυρίως πειραματική κλασική (όπως ο Γερμανός Karlheinz Stockhausen), την “συγκεκριμένη μουσική”(Musique concrète). Μουσική που εξελίχτηκε τις δεκαετίες του '40 και του '50, χρησιμοποίησε τα tape recorders και την επεξεργασία και διαμόρφωση ηχογραφημένων αποσπασμάτων) και την jazz και τις νέες κατευθύνσεις που προέκυψαν σ' αυτή τις δεκαετίες του '60 και του '70.
Οι Can, οι Neu!, οι Faust, οι Amon Düül, οι Popul Voh, οι Ash Ra Tempel, οι Tangerine Dream και οι Cluster είναι από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους του Krautrock.
Βασικά χαρακτηριστικά του νέου αυτού ήχου ήταν η ψυχεδέλεια, η έλλειψη συγκεκριμένης δομής, τα πολύ μεγάλης διάρκειας jam-αρίισματα, οι προηχογραφημένοι ήχοι και τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα.
Οι Can στο “Tago Mago” του 1971, με μια πιο jazz προσέγγιση, επηρεασμένοι προφανώς από τα free jazz-rock jams του Miles Davis και με drummer τον Jaki Liebezeit, μια πραγματική μηχανή ρυθμού μας παρέδωσαν ένα άκρως freak-αρισμένο αλλά ταυτόχρονα, επιδραστικό album. Στο album μπορεί ο ακροατής να ακούσει μέσα από μια εντελώς χαοτική ατμόσφαιρα αρκετά γνωστά είδη μουσικής, με μια μόνο διαφορά. Τα είδη αυτά δεν υπήρχαν την εποχή που βγήκε το Tago Mago.
Από την άλλη οι Neu!(νέο-καινούργιο, στα Γερμανικά) στο πρώτο τους album εξερεύνησαν τον καινούργιο ήχο, την αλλαγή μέσα από την επανάληψη. Αποδομώντας τον παραδοσιακό rock ήχο, απαλλάξαν τον ήχο τους από κουπλέ και ρεφρέν, χτίζοντας πάνω σε ένα επαναλαμβανόμενο μινιμαλιστικό ρυθμικό θέμα, τα κιθαριστικά αρμονικά drones τους στηριγμένα συχνά σε μια συγχορδία και τους διάφορους ηχογραφημένους ήχους. Η δική τους πατέντα, που θέλει τα τύμπανα προσκολλημένα στα 4/4 χωρίς αλλαγές σε ολόκληρη την διάρκεια των κομματιών, ονομάστηκε motorik (όχι από τους ίδιους) για να περιγράψει την μονοτονία αυτή σαν μηχανική μουσική. Το στυλ των Neu! έχει αποτελέσει τεράστια επιρροή σε πάρα πολλούς καλλιτέχνες, από τον Bowie ως τους Radiohead και σκηνές όπως το post-punk και το post-rock.
Βασίλης Μπέκας
[United Artists] [Brain Records]
Ο χαρακτηρισμός Krautrock αποδόθηκε από τους Βρετανούς μουσικογράφους την δεκαετία του '70 στα Γερμανικά rock συγκροτήματα. Τα συγκροτήματα αυτά παρότι, όπως ήταν φυσιολογικό είχαν σαν πρότυπο τα rock συγκροτήματα Αγγλίας και Αμερικής, προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από τον Βρετανό-Αμερικάνικο ήχο και κυρίως την blues παράδοση των δεύτερων. Έτσι δημιούργησαν μια έντονα πειραματική μουσική που χρησιμοποιούσε το rock συνδυάζοντας το με την ηλεκτρονική μουσική, ενώ δανείζεται στοιχεία από την κλασσική και κυρίως πειραματική κλασική (όπως ο Γερμανός Karlheinz Stockhausen), την “συγκεκριμένη μουσική”(Musique concrète). Μουσική που εξελίχτηκε τις δεκαετίες του '40 και του '50, χρησιμοποίησε τα tape recorders και την επεξεργασία και διαμόρφωση ηχογραφημένων αποσπασμάτων) και την jazz και τις νέες κατευθύνσεις που προέκυψαν σ' αυτή τις δεκαετίες του '60 και του '70.
Οι Can, οι Neu!, οι Faust, οι Amon Düül, οι Popul Voh, οι Ash Ra Tempel, οι Tangerine Dream και οι Cluster είναι από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους του Krautrock.
Βασικά χαρακτηριστικά του νέου αυτού ήχου ήταν η ψυχεδέλεια, η έλλειψη συγκεκριμένης δομής, τα πολύ μεγάλης διάρκειας jam-αρίισματα, οι προηχογραφημένοι ήχοι και τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα.
Οι Can στο “Tago Mago” του 1971, με μια πιο jazz προσέγγιση, επηρεασμένοι προφανώς από τα free jazz-rock jams του Miles Davis και με drummer τον Jaki Liebezeit, μια πραγματική μηχανή ρυθμού μας παρέδωσαν ένα άκρως freak-αρισμένο αλλά ταυτόχρονα, επιδραστικό album. Στο album μπορεί ο ακροατής να ακούσει μέσα από μια εντελώς χαοτική ατμόσφαιρα αρκετά γνωστά είδη μουσικής, με μια μόνο διαφορά. Τα είδη αυτά δεν υπήρχαν την εποχή που βγήκε το Tago Mago.
Από την άλλη οι Neu!(νέο-καινούργιο, στα Γερμανικά) στο πρώτο τους album εξερεύνησαν τον καινούργιο ήχο, την αλλαγή μέσα από την επανάληψη. Αποδομώντας τον παραδοσιακό rock ήχο, απαλλάξαν τον ήχο τους από κουπλέ και ρεφρέν, χτίζοντας πάνω σε ένα επαναλαμβανόμενο μινιμαλιστικό ρυθμικό θέμα, τα κιθαριστικά αρμονικά drones τους στηριγμένα συχνά σε μια συγχορδία και τους διάφορους ηχογραφημένους ήχους. Η δική τους πατέντα, που θέλει τα τύμπανα προσκολλημένα στα 4/4 χωρίς αλλαγές σε ολόκληρη την διάρκεια των κομματιών, ονομάστηκε motorik (όχι από τους ίδιους) για να περιγράψει την μονοτονία αυτή σαν μηχανική μουσική. Το στυλ των Neu! έχει αποτελέσει τεράστια επιρροή σε πάρα πολλούς καλλιτέχνες, από τον Bowie ως τους Radiohead και σκηνές όπως το post-punk και το post-rock.
Βασίλης Μπέκας